"Zawieszeni" – między obrazem a wyobrażeniem.

Technika: fotografia otworkowa (camera obscura), format 18×24 cm, negatyw papierowy.

Cykl „Zawieszeni – między obrazem a wyobrażeniem” to eksperyment z granicami ludzkiego widzenia. Fotografie ukazują postaci w sposób celowo zniekształcony: odwrócone, odbite, zdublowane, przenikające się wzajemnie – jakby zawieszone pomiędzy obecnością a brakiem, formą a jej cieniem.

Zdjęcia zostały wykonane aparatem otworkowym własnej konstrukcji, przystosowanym do formatu 18×24 cm. Kamera została zaprojektowana tak, aby umożliwić naświetlanie przez trzy otworki, z możliwością ekspozycji pojedynczej lub łączonej. Fotografując popiersia, autor celowo wykorzystywał dwa skrajne otworki, obracając aparat między ekspozycjami, co – ze względu na właściwości camery obscury – skutkuje symetrycznym odwróceniem w poziomie. Czas naświetlania w słoneczne dni wynosił od 15 do 30 sekund. Negatywy były od razu wywoływane w ciemni, a następnie skanowane, czyszczone ręcznie i edytowane cyfrowo w programach Lightroom i DXO Silver.

W warstwie znaczeniowej projekt odnosi się do zjawisk opisanych w neuronauce: efektu odwróconej twarzy (face inversion effect), zaburzenia segregacji figury i tła, dysonansu poznawczego wywołanego przez odbicie oraz percepcyjnej niejednoznaczności. Zdjęcia testują nasze zdolności rozpoznawcze i to, jak szybko mózg zaczyna „dopowiadać” obraz tam, gdzie forma staje się nieczytelna.

To wizualna gra z postrzeganiem i pamięcią wzrokową – oraz zaproszenie do refleksji nad tym, co naprawdę widzimy, gdy patrzymy na twarz drugiego człowieka.